ผมควรที่จะอยู่ต่อหรือเดินออกจากไป

สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆครับ  ก่อนอื่นผมต้องขอท้าวความสักเล็กน้อยว่าเหตุการณ์ตั้งเเต่ต้นมายังไง ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ เรียนจบชั้น ม3 จากต่างจังหวัด ด้วยตอนสมัยผมเทคโนโลยียังถือว่ายังไม่บูมเท่าที่ควร ก่อนจะจบม3 ผมเกเรมากครับ เกเรไม่ใช่ว่าไปชกต่อยกับคนอื่นนะครับ  ผมหนีออกจากบ้านมาเพื่อเล่นเกมในตัวเมือง เเละนอนที่ร้านเกม จนไม่ไปเรียนต่อม ปลาย ขโมยเงินเป็นว่าเล่น ทุกอย่างที่ผมทำนั้นผมรู้อยู่นะครับว่ามันไม่ดี เเต่ด้วยตัวผมเองอยู่กับตายายมาตั้งเเต่เด็ก จำความได้น่าจะอนุบาลครับ ผมไม่เคยมีโอกาศได้รับไออุ่นความรักจากเเม่เหมือนคนอื่นๆ ทุกครั้งที่ผมชอบเทคโนโลยีผมจะถูกด่าตีอยู่เสมอ ไม่เคยสอนว่าให้เเบ่งเวลาเล่น จนผมคิดว่าเขาปิดกั้นไม่ให้ผมเล่น ผมจึงคิดว่าผมควรจะออกไปจากที่นี่  นับตั้งเเต่นั้นผมหนีออกจากบ้านครั้งล่าสุดครั้งที่3 มาเพื่อสมัครงานร้านเกมสที่ผมตั้งใจไว้  ว่าผมชอบเเละรักการเล่นเกมส  ผมไม่ได้เล่นไปวันๆนะครับ ตอนนั้นผมคิดว่าจะสร้างรายได้จากเกมส ตอนนั้นอายุ 17ได้ครับ ก็ได้รับโอกาศจากพี่เจ้าของร้านที่บางปะกง ให้มาดูเเลร้านให้  เเละให้ที่อยู่  เรื่องมันยาวมากครับ ผมตัดมาตอนนี้เลยเเล้วกัน  ผ่านมากประมาณ5ปี ผมเข้ามาในกทม เพื่อหาช่องทางที่จะเรียน ผมมีเงินติดตัว4พันบ้านครับ จ่ายค่าเเท็กซี่จากบางปะกงมากทม 500บาท  ผมก็หาที่พักก่อน เลยมาสมัครเป็นคนดูร้านเกมอีกครั้ง เเถวจรัญ ระหว่างที่ดูเเลร้านเกม ผมก็เรียน ปริญญาตรีไปด้วย  ด้วยวุฒิจาก กศน ม6  สมัครที่มหาลัยเเห่ง1 โดยใช้การกู้ยืมจาก กยศในการจ่ายค่าเทอม  เเต่ค่าเดินทางกินอยู่พี่เจ้าของร้านให้อาทิตย์ละ100 บาท เฝ้าร้านเกมผมไม่ได้เรียกร้องเงินอะไรนะครับ เพราะเขาให้ข้าวให้น้ำให้ที่อยู่  ผมเลิกเรียนจันถึงศุกร ต้องมาเฝ้าร้านต่อ  ยัน6โมงเช้า ตลอดการเรียน3ปี  พอขึ้นปีที่4 ร้านของพี่เขาปิดตัวลงด้วยพิษเศรษฐกิจ  ตอนนั้นผมเคว้งมาก ไม่รู้ว่าจะเดินไปยังไงต่อ จนผมมารู้จักกับน้องคนหนึ่งที่เคยมาเล่นเกมสที่ร้านบ่อยครั้งจนสนิทกัน  เลยไปคุยกับเเม่ของน้องเขา   เเม่น้องเป็นคนที่ใจดีมากเขาเลยให้ผมมาอยู่ที่บ้าน ซึ่งอยู่ที่บ้านตอนช่วงขึ้นปี4พอดี  ก็ระหว่างที่อยู่บ้านผมก็ช่วยทางบ้านน้องมันนะครับทั้งกวาดบ้านล้างถ้วยกรอกน้ำหรือช่วยงานอื่นๆหรือเเม้กระทั่งสอนการบ้านให้ลูกเขา ตลอดเวลาที่อยู่ก็มีความสุขดีครับ  จนมาถึงตอนนี้มันมีความเปลี่ยนเเปลงเกิดขึ้น ปกติน้องซึ่งเป็นลูกชายของเเม่เขาจะคุยเเละทักทายกับผมเสมอตอนนี้กับเงียบไม่พูดคุยเหมือนตอนที่ผมมาอยู่ใหม่ๆ ผมมานั่งทบทวนตัวเองว่าเคยไปด่าหรือว่าร้ายให้น้องมันหรือเปล่า ผมก็ไม่เคยทำเเบบนั้น ทุกครั้งผมจะช่วยเหลือในบ้านทุกรอบ  ผมเหลือเวลาเรียนอีกสามเดือนผมก็จะจบปริญญาตรี  ตอนนี้ผมควรทำอย่างไรเพราะคนที่ชวนผมมาอยู่ที่บ้านเขา เขาไม่คุยกับผมเลย ผมมีเงินติดตัวอยู่1000บาท ผมไม่รู้ว่าถ้าผมทนอยู่ต่อไปอีกสามเดือนผมจะทนเเรงกดดันนี้ได้เเค่ใหน เเล้วถ้าผมออกไปผมจะไปอยู่ที่ใหนเพราะผมไม่มีใครที่รู้จักเลยในกทม  ช่วยหาทางออกให้ชีวิตผมได้ครับว่าจะต้องทำยังไงตอนนี้ผมเศร้ามากคิดอย่างเดียวว่าผมไม่มีตัวตนในสังคมนี้ทำดีเเค่ใหนก็ไม่มีใครสรรเสริญผม ที่พึ่งสุดท้ายผมคงต้องขอเเนวคิดจากพี่ๆเพื่อนในพันทิป